Month: January 2023

Uranopolis – nebeski grad

destinacije

Uranopolis – mesto koje predstavlja kapiju Atosa i Svete Gore je i poslednje turističko mesto pre same monaške republike. Uranopolis kako mu samo ime na grčkom kaže – nebeski grad – predstavlja granicu između Svete Gore koje je posebni, samostalni deo Grčke u koju možete ući samo uz dozvolu i ako ste muškarac.

Uranopolis je grad sa dugom i burnom istorijom, a kako je danas spona između duhovnog i svetovnog dela Grčke. Možete očekivati mirno mesto u kojem borave stariji turisti ali i svi oni koji su zainteresovani za kulturni i religijski turizam i za poklonike koji dolaze iz celog sveta kako bi imali prilike da vide svetinje Atosa. Osim što se nalazi na granici između Svete Gore i ostatka Grčke, Uranopolis je mesto gde svi oni koji žele da posete manastire Atosa mogu da dobiju vizu za sam ulazak na Svetu Goru. Kako samo muškarci mogu da uđu na Svetu Goru i posete manastire uz njihovu dozvolu, čini se da je ovo duhovno i blago svetske kulture nedostupno ženskom delu poklonika. Međutim to je samo delimično tačno, jer iz Uranopolisa polazi veliki broj turističkih brodova koji obilaze poluostrvo i sa kojih ćete moći da vidite manastire iz blizine od 50 do 100 metara od obale. Na dnevnim polascima koje organizuje sve veći broj lokalnih agencija možete čuti više o istoriji i tradiciji Svete Gore, napraviti fotografije ali i uživati u igrama i vratolomijama galeba koji privlače pažnju turistima.

Osim gradske plaže u blizini Uranopolisa postoje i brojne divlje plaže i uvale koje su mahom peščane ali ima i dosta stenovitih uvala koje su skrivene tako da ćete do mnogih doći samo ako iznajmite čamce kojih je u izobilju u marini Uranopolisa. Sam grad ima veliki broj restorana, hotela, privatnog smeštaja, prodavnica u kojima pored lokalnih proizvoda, maslina, možete kupiti vino i ikone sa Svete Gore.

Zaštitni znak ovog mesta je vizantijska kula Andronikos koja datira iz prve polovine 14. veka a izgradilo ju je bratstvo manastira Vatopedi. Danas se tu nalazi mali arheološki muzej gde možete videti predmete iz svih istorijskih perioda, od antičke grčke istorije preko vizantije do otomanske okupacije i oslobođenja.

Stobi – na raskršću antičkih civilizacija

kultura

Antički grad Stobi se nalazi u centralnom delu Severne Makedonije, u plodnoj tikveškoj dolini, i predstavlja jedan od najbitnijih arheoloških lokaliteta na Balkanu. Stobi predstavlja raskrsnicu jugoistočne Evrope jer povezuje Dunav sa Egejskom regijom ali i brojne rute kao što je Via Egnatija, Via Militaris kao i Via Axis i Diagonalis. Ova specifična lokacija je napravila od grada Stobija bitan trgovački centar ovog dela Evrope. Nalazi se na samom uću Crne Reke ( Erigon ) u Vardar ( Aksios ). Stobi je osnovan u drevnoj Peoniji, nakon toga ga osvajaju makedonci a tokom rimskog perioda pretvoren je u glavni grad provincije Makedonije Salutaris. Nalazi se u blizini Velesa, pored autoputa koji povezuje Beograd sa Solunom.

Nekada raskršće drevnih naroda, Stobi je danas jedno od najreprezentativnijih arheoloških nalazišta u Severnoj Makedoniji i predstavlja glavni adut kulturnog turizma ove zemlje koje posećuje sve veći broj stranih turista. Unutar antičkih zidina Stobija moći ćete da posetite jedan od najsačuvanijih amfiteatara na Balkanu ali i brojne ostatke crkvi, vila kao i mozaika. Stobi je bio i jedan od najvažnijih hrišćanskih centara tokom rimskog perioda a ujedno je bio i najveći grad provincije Makedonija. Svoj procvat je dostigao tokom trećeg i četvrtog veka nove ere a tokom petog veka ga razaraju Huni. Početak šestog veka obeležava razorni zemljotres koji je razorio mnoge gradove u provincijama Dardaniji i Makedoniji. Danas je to idealna lokacija za pauzu svim turistima koji idu iz Srbije ka Grčkoj, jer se nalazi odmah pored auto puta. Ali ova usputna stanica je idealna i kako bi upoznali bogatu istoriju Balkana kroz brojne artefakte i građevine koje su i dalje delimično sačuvane.







					

			
	
			
	


			
				



			

						
							
					

	
	

		
Paraćin – turistički potencijali

					destinacije
		
			


					

			

Opština Paraćin se nalazi u srcu Srbije, deo je regiona Šumadije i Pomoravlja i pripada Pomoravskom okrugu. Nekada važni privredni centar pomoravlja, Paraćin je danas grad ubrzanih promena koji traži svoje mesto i na turističkoj mapi Srbije. Paraćin su osnovali Rimljani pod nazivom Sarmantes na Vojničkom putu, najpre kao stanicu za zamenu umornih konja. Od davnina je na raskrsnici puteva kojima su se kretale vojske, različite civilizacije ali i osvajači. Prvi put se naselje Paraćin pominje u Povelji kneza Lazara iz 14. veka. Ovom Poveljom on daruje manastiru sv. Atanasija i trg Parakinov brod. Paraćin je kao varoš sa trgom dobio naziv po skeledžiji Grku i prelazu-brodu preko reke (Parakinov brod).





Opština Paraćin zahvata deo bogatog i plodnog Srednjeg Pomoravlja, teritorija opštine Paraćin se spušta od Kučajskih planina na istoku prema Velikoj Moravi na zapadu ispresecana tokovima reka Crnice i Grze. Sam grad leži na 130 m nadmorske visine, 4 km udaljenosti od reke Velike Morave i na obalama Crnice.










U gradu možete posetiti zavičajni muzej gde ćete imati priliku da vidite artefakte brojnih civilizacija koje su ostavile trag u ovom delu Srbije od neolita, preko Kelta i Rimljana pa sve do savremenog doba. Ali osim muzeja i centra grada kroz koji protiče Crnica ono što je najzanimljivije za obilazak se nalazi u samoj okolini Paraćina. Izletište Grza, Manastir Lešje, Namasija, planina Juhor su samo neka od mesta koje vredi obići kada ste u Paraćinu.





Manastir Lešje, nadomak Paraćina predstavlja dragulj arhitekture, jer u Srbiji ne postoji ni približno sličan manastirski kompleks. Ne postoji zvaničan podatak kada je sagrađen manastir Lešje, ali u svakom slučaju na tom mestu je još od srednjeg veka postojala crkva, a kao jedan od obnovitelja same bogomolje se pominje i Car Lazar. U novijoj istoriji manastir Lešje dobija vrlo zanimljiv oblik koji se sastoji iz mešavine vizantijske, srpske i ruske tradicionalne arhitekture. Danas ovo mesto predstavlja važan religiozni centar ali i kulturno-istorijski spomenik koji treba obići.










Jedno od najpoznatijih izletišta u centralnoj srbiji je paraćinsko izletište Grza koje se nalazi dvadesetak kilometara od samog centra grada. Ovo je omiljeno izletište građana pomoravlja ali poslednjih godina ga otkrivaju i turisti iz cele Srbije pa i inostranstva. Sastoji se iz brojnih pešačkih staza, više jezera, vodopada ali i vidikovaca. U samom turističkom naselju Grza nalazi se više restorana, hotela i privatnih smeštaja. Grzu je najlepše posetiti tokom jeseni kada se ovaj prostor pretvara u eksploziju svih boja.






					

			
	
			
	


			
				



			

						
							
					

	
	

		
Mitologija Halkidikija – od Titana do Sitona

					kultura
		
			


					

			

Grčka mitologija je prepuna  zanimljivih legendi i priča, heroja i Bogova. Svaki deo Grčke ima određene likove koji kroz predanja žive i danas u popularnoj kulturi, kroz romane, filmove i serije. Ni Halkidiki nije izuzetak – čak naprotiv, jedan od najbitnijih događaja iz grčke mitologije se upravo dogodio na Halkidikiju. Po predanju Halkidiki je bio dom titana – sinova Urana i Gee, Boga neba i Boginje zemlje. Titani su živeli na poluostrvima Halkidikija a Bogovi su živeli na planini Olimp. Kada su se Titani pobunili protiv Bogova i pokušali da ih zbace sa Olimpa, Halkidiki je bio mesto velike bitke – Titanomahije. Titani su bacali ogromne stene na bogove a Olimpijci, posebno vrhovni Bog Zevs im je uzvraćao vatrenim munjama. Nakon deset godina dugih borbi, Bogovi su pobedili, a neki od Titana su zatvoreni i zatrpani ispod tri poluostrva Halkidikija.










Drevno ime Kasandre – zapadnog poluostrva Halkidikija je Flegra, što znači ,,Ognjena zemlja,, Prema legend, Engelados – jedan od Titana, zakopan je ispod stene koju su na njega bacilli bogovi sa Olimpa. Na taj način, titan zvani ,,Engelados-Sismos,, ( zemljotres ) zakopan je na Kasandri. Ipak, pošto je i dalje živ, on pokušava da se oslobodi iz utrobe zemlje i njegovi napori izazivaju česte zemljotrese. Ko bi rekao da danas mirna Kasandra krije tako monstruoznu priču, i da je, bar po mitologiji, izvor svih zemljotresa.





Na drugom kraju Halkidikija, poluostrvo Atos je dobilo ime po titanu Atosu, koji je tokom bitke bacio veliku stenu na bogove, ali promašio je i na tom mestu se danas nalazi treće poluostrvo i najviša planina ovog dela Grčke – Atos.










Sitonija – srednje poluostrvo – dobila je ime po Sitonu, kralju Makedonije i sinu Posejdona – Boga mora. U grčkoj mitologiji Siton je bio otac prelepe Palini koje su mnogi prosci širom sveta hteli za ženu. Samo onaj prosac koji bi pobedio njenog oca u dvoboju mogao je da je oženi. Nažalost, niko nije mogao da pobedi njenog oca i Palini je godinama ostala sama. Kada je Siton ostario, više nije mogao da se bori, pa je novo pravilo bilo da udvarači moraju da se bore jedni protiv drugih. U jednoj od ovih bitaka, protivnici su bili Klitos i Driantas. Palinijevo srce je bilo naklonjeno Klitosu i ona se plašila da bi mogao da izgubi život u dvoboju. Palini je podmitila pratnju Driantasa, koji su mu odsekli ruku, kako bi Klitos imao sigurnu pobedu. Siton je shvatio šta se dešava i odlučio je da spali svoju ćerku. Prizvao je kišu meteora ali Palini je spašena u zadnjem trenutku. Siton je ovo smatrao znakom bogova, priznao je svoju grešku i dozvolio je venčanje Palini i Klitosa.





Danas je Palini ime mesta u središnjem delu Kasandre, blizu poznatog letovališta Haniotija a po mnogim tumačima grčkih mitova još jedno mesto može da se poveže sa grčkim mitološkim likovima. To je mesto Posidi na zapadnoj obali Kasandre, za koju mnogi poznavaoci grčke mitologije kažu da je rodno mesto boga mora – Posejdona.










Sve ove mitološke priče koje su se prenosile sa kolena na koleno nisu nastale tek tako. One su bile način kako su stari narodi objašnjavali njima čudne pojave poput zemljotresa, erupcija vulkana i drugih procesa. Mnogi geološki fenomeni se dešavaju na Halkidikiju, seizmološki trusnom području, a i danas para vrelog sumpora koja izlazi iz zemlje u centru poluostrva Kasandra i u banji Agia Paraskeva na zapadnoj obali poluostrva svedoče upravo o tome.