Kulturni turizam u Jagodini

kultura

Jagodina je centar kulturnog turizma Srbije. Osim dobro poznatog muzeja naivne umetnosti i zavičajnog muzeja u gradu na Belici postoji i mnogo novih sadržaja koji su jedinstveni u Srbiji kao što je muzej voštanih figura. Osim kulturnog turizma, Jagodina je prepoznata i kao centar religioznog turizma jer u gradu i okolini možete videti veliki broj značajnih crkvi i manastira kao što je Jošanica, Hram sv. Petra i Pavla… Jedan od najnovijih bisera kulturnog turizma Srbije je i Kočin Hrast – mesto koje spaja istoriju, kulturu i lepu prirodu centralne Srbije.

Zavičajni muzej u Jagodini – Na teritoriji koju danas obuhvata grad Jagodina, još u praistorijsko doba strujao je život o čemu svedoče mnogi arheološki nalazi koji se čuvaju u Zavičajnom muzeju. Zavičajni muzej je izrastao u značajnu kulturnu instituciju u gradu i šire koja prikuplja na desetine hiljada vrednih predmeta prirodnjačkog, arheološkog, istorijskog, etnološkog i umetničkog karaktera. Među eksponatima se posebno ističu retki praistorijski fosili, arheološki nalazi iz srednjevekovnog perioda ali i građa iz Prve srpske fabrike stakla, zbirke numizmatike i ordenja, stare i retke knjige. Zavičajni muzej pruža jedinstvenu priliku turistima da na jednom mestu saznaju o vekovnim tokovima života i rada na ovim prostorima.

Muzej naivne i marginalne umetnosti – Posebno mesto u kulturnom miljeu Jagodine i spisku objekata spomenika kulture
zauzima Muzej naive. Muzej naive je postao nosilac očuvanja i afirmacije slikara naivaca, ne samo sa ovog područja, već i cele Evrope, a u skorije vreme i sveta. Stalna postavka Muzeja, mnoge monografije, katalozi, veliki broj izložbi u zemlji i inostranstvu ostaće trajna i vredna svedočanstva o likovnom nasleđu Jagodine. Od poznatih imena u Muzeju su izlagali svoje radove Janko Brašić, rodonačelnik Oparićke škole naive, Josip i Ivan Generalić, Ivan Rabuzin, Josip Lacković, mnogi slikari Kovačićke škole naivne
umetnosti i mnogi drugi. Pored Galerije i Muzeja naivne umetnosti, u Jagodini postoji i radi nekoliko privatnih galerija koje daju poseban pečat kulturnom stvaralaštvu grada

Muzej voštanih figura – U najlepšem delu Jagodine, u sklopu turističko-sportsko-zabavnog kompleksa Potok Đurđevo brdo, 28. aprila 2008. godine otvoren je prvi i jedini Muzej voštanih figura u Srbiji, a šesti u Evropi. Muzej voštanih figura u Jagodini ima preko 30 eksponata, od istorije, crkve, politike, nauke, do kulture i sporta i predstavlja pravi bukvar istorije. U svojoj ponudi Muzej ima i raznovrsne suvenire, koji će vas podsećati na vašu posetu gradu Jagodini i ovoj interesantnoj ustanovi.

Turistički kompleks “Kočin hrast” – je najnoviji biser turističke ponude Jagodine. Nalazi se pored Velike Morave, na samo šest kilometara od grada, u blizini auto puta.
Turistički brod, tačnije katamaran koji ima dva nivoa i 20 mesta je namenjen plovidbi duž Velike Morave. Kočin hrast je star 300 godina, a oko dva hektara prostora pored stabla ispod kojeg je kapetan Koča 1788. poveo vojnike u oslobađanje Srbije od Osmanlija ima veliki istorijski značaj. U okviru kompleksa podignuta je i spomen-česma na kojoj je ispisan kraći istorijat ovoga kraja. U okviru komleksa Kočin Hrast nalazi se i restoran, kameno pristanište za turistički brod i šetanje pored reke, pešačke staze, amfiteatar za održavanje kulturno-zabavnih manifestacija, sportski teren, dečije igralište sa mobilijarom kao i letnjikovci sa terasama.

Manastir Jošanica – nalazi se 10 kilometara zapadno od Jagodine pored sela Prnjavora, na lepom i ravnom mestu između brda Čukare i Ravnog gaja u podnožju Crnog Vrha. Nekada je ovaj predeo bio pod šumom ali sada je to veoma pitom kraj. Hram manastira Jošanice posvećen je sv. ocu Nikolaju, a narodni sabor se okupljao o Cvetima, Velikoj Gospojini i “Mladom sv. Nikoli”. Pored ovog manastira teče reka Jošanica koja mu je i dala ime. Narodno predanje kaže da je u pećini ispod brda Šarenika (pećina i danas postoji), živeo u staro vreme neki isposnik po imenu Joša, po kome je ne samo manastir nego i reka nose ime. Ne zna se tačno kada je Jošanica podignuta. Po tradiciji Jošanica pripada vremenu kneza Lazara. Po narodnom predanju knez Lazar je podigao Jošanicu da bi se u njoj venčao sa kneginjom Milicom, po drugom da bi se u njoj ispitao, a venčao se u Ravanici. Današnji hram je posle većeg oštećenja obnovljen 1786. godine sa izvesnim kasnijim dograđivanjima. To je istovremeno i prvi pisani podatak o manastiru Jošanica.

Više o kulturnom turizmu Jagodine i svim destinacijama možete videti u novoj besplatnoj brošuri na srpskom jeziku:

Ujedinjeni Arapski Emirati

destinacije

Do sada su se svi upoznali sa Dubaijem – futurističkim gradom u sred arapske pustinje koji već više od dve decenije privlači turiste sa svojim nesvakidašnjim atrakcijama, najvišoj zgradi na svetu, prelepim plažama i najeksluzivnijim hotelima. Međutim Ujedinjeni Arapski Emirati su mnogo više od toga – sastoje se iz sedam Emirata koji su se udružili u federaciju koja je danas jedna od najrazvijenijih država na svetu i osim nafte po kojoj su poznati, danas ulažu sve više u nove tehnologije, transport ali i turizam. 1971. godine nastala je federacija Ujedinjenih Arapskih Emirata koja se osim Dubaija sastoji i iz Abu Dabija, Šardže, Ađmana, Um el Kuvejna i Fudžejre. Sedmi Emirat – Ras el Hajma se priključio godinu dana kasnije, 1972. godine.

Klima Ujedinjenih Arapskih Emirata je pustinjska tako da treba izbegavati vreli letnji period kada su temperature nepodnošljive i za lokalno stanovništvo. Najbolji period za posetu je od novembra do aprila. Kuhinja je vrlo zanimljiva jer osim klasične arapske ima i dosta začina i uticaja indijske i drugih azijskih kuhinja. Nekada skup malih pustinjskih naseobina razbacanih po persijskom zalivu gde su se nomadi bavili stočarstvom i vađenjem bisera iz mora, danas su Ujedinjeni Arapski Emirati država koja je jedan od najvećih izvoznika nafte na svetu. Ali kako su svesni da nafte neće biti zauvek tu, užurbano rade na razvijanju ostalih grana privrede a inostranim gostima je najzanimljivija činjenica da su turizam stvorili ni iz čega.

Sve je počelo krajem devedesetih godina kada je u Dubaiju izgrađen jedan od najviših hotela Burdž el Arab, koji je sinonim za luksuz i danas je jedan od simbola Emirata. Nakon toga, svi svetski hotelski brendovi su počeli da ulažu u turizam u ovu pusinjsku državu a brojne atrakcije su privlačile sve više turista. Danas je moguće posetiti i najvišu zgradu na svetu – Burdž Kalifu, ali osim inovativnih građevina i dobre turističke infrastrukture u Dubaiju treba posetiti i stari deo grada gde ćete osetiti mirise orijenta i biti u prilici da vidite kako živi lokalno stanovništvo. Ujedinjeni Arapski Emirati danas imaju nešto više od 10 miliona stanovnika ali samo 10% od tog broja se odnosi na lokalce dok većinu čine stranci, pre svega indijci i radna snaga iz drugih azijskih država, Bangladeša, Filipina, Pakistana ali ima i sve više evropljana pa i naših ljudi koji rade na različitim pozicijama.

Abu Dabi je glavni grad Ujedinjenih Arapskih Emirata i ima najveću površinu kao i najveći izvoz nafte. Ali i pored bogatih nalazišta nafte, Abu Dabi je i sve veći rival Dubaiju kada je turizam u pitanju. Osim luksuznih hotela u Abu Dabiju možete posetiti jednu od najlepših džamija na svetu – džamiju Šeika Zajeda koja privlači veliki broj turista. Tu su i prelepe plaže ali i zabavni parkovi kao i mogućnost posete pustinji koja je po mnogima upravo najlepša na teritoriji Emirata Abu Dabi.

Šardža je emirat koji je poznat po tradicionalnoj arapskoj arhitekturi. Ima mnoštvo muzeja i sadržaja kulturnog turizma. Iako se nalazi pored Dubaija, Šardža je mnogo mirniji grad i idealan je za turiste koji žele da preko dana uživaju u obilascima muzeja ili mirnog odmora na plaži a tokom večernjih sati mogu da posete restorane i klubove Dubaija koji se nalazi samo desetak kilometara zapadno.

Ađman je sledeći emirat koji takođe sve više ulaže u turizam. U ovom Emiratu brojni hoteli se nalaze na samoj plaži, ali osim klasičnog odmora i uživanja u persijskom zalivu moguće je posetiti i tradicionalne pijace, muzeje kao i malu tvrđavu koja se nalazi u centru grada. Istočno od Ađmana nalazi se Um el Kuvain koji je najmanje razvijen Emirat, danas je potpuno autentičan jer nema razvijen turizam i možete videti kako su Emirati izgledali pre turističkog razvoja. Poznat je po šumama mangrova i očuvanoj prirodi. Ras el Hajma je Emirat koji se poslednji pridružio federaciji. Danas je to mesto nepreglednih peščanih plaža sa najprijatnijom klimom u celoj zemlji. Osim prelepog mora i plaža sa zlatnim peskom ovaj Emirat ima i visoke planine što mu omogućava da razvija i avanturistički i aktivni turizam po kojem je danas prepoznat.

Fudžejra je emirat koji izlazi na indijski okean. To je mesto velikih plantaža urmi i možete videti nepregledna polja pod palmama. Danas je ovaj emirat poznat i kao idealno mesto za vodene sportove ali i za kulturni turizam jer ima očuvane tvrđave i jednu od najstarijih džamija na arapskom poluostrvu.

Rodos – ostrvo sunca i vitezova

destinacije

Sa stotinama prelepih ostrva, Grčka je turistički raj. Ali kako odabrati savršeno ostrvo za sledeći odmor? Neka ostrva su poznata po prelepim plažama, ali bez noćnog života i kulture, a neka imaju zanimljiva arheološka nalazišta, ali ne i najbolje hotele ili plaže. Postoji ostrvo koje ima kombinaciju svih stvari koje obožavamo kada je Grčka u pitanju – od neverovatnih pejzaža i plaža sa svim nijansama plave do najlepših sela, muzeja i arheoloških nalazišta. To je Rodos – ostrvo sunca i vitezova. Pre svega zašto ostrvo sunca? To je očigledno, Rodos je jedno od najsunčanijih ostrva na mediteranu i tokom vašeg boravka možete biti sigurni da ćete imati plavo nebo tokom skoro svih dana letovanja, a osim toga to je i ostrvo antičkog boga Heliosa, boga sunca koji je Rodos dobio na poklon od Zevsa. Ali odkud pored sunca i vitezovi? Nakon krstaških ratova i poraza od islamskih snaga, kada su izgubili Jerusalim i teritorije svete zemlje, krstaši, odnosno vitezovi templari i vitezovi ostalih redova, naselili su prvo Kipar, zatim Rodos i na kraju Maltu gde i danas postoji red malteških vitezova. Tokom boravka na ostrvu Rodosu izgradili su prelepe tvrđave i ono što je danas ostatak srednjevekovnog grada Rodosa sa zidinama, crkvama i palatama.

Na Rodosu ima toliko mesta, muzeja, tvrđava i plaža koje treba posetiti. Ali evo nekih od glavnih atrakcija, kao i nekih tajnih: Grad Rodos – Stari grad Rodosa smatra se jednim od najlepših u celoj Grčkoj, miriše na kožu, začine i kafu – miriše na orijent. Čak i arhitektura podseća na bazare Dalekog istoka. Kupole džamija i vitki minareti svedoče o turskoj vlasti. Veličanstvene građevine vitezova, kao što je moćna palata Velikog majstora, još su impresivnije. Tu se stvorila neverovatna raznovrsnost prodavnica, taverni i kafića, za turiste iz celog sveta, unoseći život u stare ulice. Najlepši pogled na grad i luku Mandraki pruža se šetnjom starim gradskim zidom. Postoji živopisni lavirint uličica, oivičenih prelepim unutrašnjim dvorištima, džamijama pored kapela iz vizantijskog doba, kao i turskim fontanama i ruševinama gotičkih crkava. A možete se prošetati do Monte Smita, pored prelepih vila u tropskim baštama, diveći se elegantnom hramu Atine i drevnom stadionu, dok u isto vreme imate sav Rodos pred nogama, luku, plaže i svo egejsko plavetnilo.

Palata Velikog majstora – je nesumnjivo glavna turistička atrakcija srednjovekovnog grada. Nalazi se severozapadno, na najvišoj tački grada. Sagradili su ga vitezovi hospitalci Jerusalima, na mestu prethodnog utvrđenja iz 7. veka, bila je rezidencija Velikog majstora i mesto gde su se održavale konferencije viteškog reda. Unutar dvora su sačuvani sarkofazi svih velikih majstora.

Kalitea – Kompleks je izgrađen za vreme italijanske vladavine, kako bi bio centar za terapiju i rekreaciju za Italijanske
turiste oko postojećih, prirodnih termalnih izvora. Kupatila su svečano otvorena 1. jula 1929. godine, odmah nakon završetka puta, koji je vodio od Rodosa do Kaliteje. Dizajnirao ga je arhitekta Pjetro Lombardi, koji je kombinovao vizantijske i muslimanske sa klasično grčkim elementima, mudro integrisanim u celokupnu kompoziciju.

Plaža u gradu Rodosu – Na ovoj kosmopolitskoj plaži, na severnoj strani grada, možete uživati u suncu i azurnoj vodi, na samo nekoliko koraka od centra grada. Veliki hoteli, taverne, barovi i prodavnice su takođe u blizini.

Lindos je poznat ne samo po svom tradicionalnom naselju, drevnom akropolju i značajnom arheološkom nalazištu, već i po prelepim plažama. Pejzaž je u obliku amfiteatra, sa akropolom koja dominira pejzažom odozgo, dok snežno belo naselje klizi sve do zamka. Plivanje u smaragdnim vodama i uživanje u pogledu koji se nalazi pred vama je životno iskustvo koje ćete zauvek pamtiti.

Manastir Filerimos se nalazi na brdu iznad Jalisosa, oko 10 km od grada Rodosa, u blizini lokaliteta
antički Jalisos. Sagradili su ga vitezovi Svetog Jovana u srednjem veku, a rekonstruisan je početkom 20. veka. Manastir je posvećen Bogorodici Životvornoj (Zoodochos Pighi) i njegova arhitektura je mnogo drugačija od uobičajenih manastira u Grčkoj. Njena kamena konstrukcija u gotskom stilu, podignuta je na mestu starijeg vizantijskog manastira. Na tvrđavi Filerimos nalazi se crkva Bogorodice Filerimos koju su podigli vitezovi Reda Svetog Jovana, kao i mnogi vernici. spomenici antičkog, vizantijskog i viteškog perioda. Ovaj manastir je i poznat po tome što je Ikona koju je po predanju naslikao Sveti Luka zanimljivim istorijskim putevima stigla sve do Crne Gore. Ikona Presveta Bogorodica Filermosa se danas čuva u Istorijskom muzeju Crne Gore u Cetinju. Prema predanju, delo je Svetog Apostola Luke, koji je naslikao 46. godine. Ikona je vekovima bila u vlasništvu Malteških vitezova, koji su je poklonili Ruskom caru za zaštitu koje im je pružio. U Rusiji je Ikona Presveta Bogorodica Filermosa bila skoro vek i po, do kraja Oktobarske revolucije, kada je izneta i odnesena u Dansku. Zatim je neko vreme bila u Berlinu, da bi 1928. godine, zajedno sa dve velike svetinje, česticom Časnog Krsta i šakom Jovana Krstitelja stigla u Beograd, kao poklon ruskog i kralja Aleksandra i kralja Srbije. Do 1941. godine čuvana je u dvorskoj crkvi, da bi tokom povlačenja kraljevske porodice preko Crne Gore, kralj Petar II Karađorđević manastiru Ostrog. Od tada se ova velika svetinja nalazi u Crnoj Gori.

Muzej pčela – Posetite jedinstveni i originalni muzej pčela i pogledajte neverovatan svet pčela u oglednim košnicama, tradiciju i istoriju pčelarstva na Rodosu, kako se dobija med (od pčele do stola). Saznajte sve o pčelama i njihovim vrednim proizvodima: medu, polenu, vosku, propolisu i matičnom mleču. Interakcija sa digitalnim izložbenim i edukativnim igrama. Prošetajte pčelinjom baštom i naučite više o bilju i cveću koje pčele posećuju. Na prodajnom mestu Muzeja možete degustirati i kupiti prirodne pčelinje proizvode.

Nea Potidea – tajna Halkidikija

destinacije

Nea Potidea je poznata i kao kapija Kasandre. To je jedno od brojnih naselja Halkidikija koje su naselile izbeglice iz Istočne Trakije 20-ih godina prošlog veka. Pored toga što svedoči burnom 20. veku, Nea Potidea je istorijski jedno od najbitnijih mesta, jer je uz obližnji Olintos bilo sedište antičkog Halkidikija i jedno od glavnih naselja severne Grčke. Najznačajniji relikt iz tog vremena je zid antičkog grada Potidee koji i danas okružuje severni deo grada i proteže se od Termajskog do zaliva Toroneos celom dužinom kanala.

Kanal je izgrađen još u prvom veku pre nove ere i nekoliko puta je bio zatrpavan i obnavljan. Nakon dolaska velikog broja izbeglica iz istočne Trakije tokom 20-ih godina prošlog veka, Nea Potidea se razvija u ribarsko naselje koje koristi prednost što izlazi na dva zaliva. Danas je to mirno i porodično mesto koje, pre svega, posećuju turisti iz Soluna, ali sve je više i stranih turista koji otkrivaju čari Nea Potidee. To je mesto koje krasi jedna od najdužih i najširih peskovitih plaža Kasandre. Velika uređena plaža je sa istočne strane grada, dok sa zapadne strane, koja gleda na zaliv Termaikos, nema uređene plaže jer je karakterišu strme litice. Osim velikog broja kafea, taverni i poslastičarnica, Nea Potidea je idealno mesto za turiste koji žele da provedu odmor u miru i šetnji.

Uz kanal Nea Potidee nalazi se lepo mesto za šetnju sa puno zelenila, gde možete videti ostatke antičkog utvrđenja, a na samom kraju šetališta nalazi se mali park, kao i pogled ka Nea Mudaniji, gde ćete uživati u lepim zalascima sunca. Kanal Potidee ima karakterističnu azurnu boju, a brojne lokalne taverne nude uvek sveže morske plodove koje svakodnevno donose ribari koji plove između dva zaliva.

Uranopolis – nebeski grad

destinacije

Uranopolis – mesto koje predstavlja kapiju Atosa i Svete Gore je i poslednje turističko mesto pre same monaške republike. Uranopolis kako mu samo ime na grčkom kaže – nebeski grad – predstavlja granicu između Svete Gore koje je posebni, samostalni deo Grčke u koju možete ući samo uz dozvolu i ako ste muškarac.

Uranopolis je grad sa dugom i burnom istorijom, a kako je danas spona između duhovnog i svetovnog dela Grčke. Možete očekivati mirno mesto u kojem borave stariji turisti ali i svi oni koji su zainteresovani za kulturni i religijski turizam i za poklonike koji dolaze iz celog sveta kako bi imali prilike da vide svetinje Atosa. Osim što se nalazi na granici između Svete Gore i ostatka Grčke, Uranopolis je mesto gde svi oni koji žele da posete manastire Atosa mogu da dobiju vizu za sam ulazak na Svetu Goru. Kako samo muškarci mogu da uđu na Svetu Goru i posete manastire uz njihovu dozvolu, čini se da je ovo duhovno i blago svetske kulture nedostupno ženskom delu poklonika. Međutim to je samo delimično tačno, jer iz Uranopolisa polazi veliki broj turističkih brodova koji obilaze poluostrvo i sa kojih ćete moći da vidite manastire iz blizine od 50 do 100 metara od obale. Na dnevnim polascima koje organizuje sve veći broj lokalnih agencija možete čuti više o istoriji i tradiciji Svete Gore, napraviti fotografije ali i uživati u igrama i vratolomijama galeba koji privlače pažnju turistima.

Osim gradske plaže u blizini Uranopolisa postoje i brojne divlje plaže i uvale koje su mahom peščane ali ima i dosta stenovitih uvala koje su skrivene tako da ćete do mnogih doći samo ako iznajmite čamce kojih je u izobilju u marini Uranopolisa. Sam grad ima veliki broj restorana, hotela, privatnog smeštaja, prodavnica u kojima pored lokalnih proizvoda, maslina, možete kupiti vino i ikone sa Svete Gore.

Zaštitni znak ovog mesta je vizantijska kula Andronikos koja datira iz prve polovine 14. veka a izgradilo ju je bratstvo manastira Vatopedi. Danas se tu nalazi mali arheološki muzej gde možete videti predmete iz svih istorijskih perioda, od antičke grčke istorije preko vizantije do otomanske okupacije i oslobođenja.

Stobi – na raskršću antičkih civilizacija

kultura

Antički grad Stobi se nalazi u centralnom delu Severne Makedonije, u plodnoj tikveškoj dolini, i predstavlja jedan od najbitnijih arheoloških lokaliteta na Balkanu. Stobi predstavlja raskrsnicu jugoistočne Evrope jer povezuje Dunav sa Egejskom regijom ali i brojne rute kao što je Via Egnatija, Via Militaris kao i Via Axis i Diagonalis. Ova specifična lokacija je napravila od grada Stobija bitan trgovački centar ovog dela Evrope. Nalazi se na samom uću Crne Reke ( Erigon ) u Vardar ( Aksios ). Stobi je osnovan u drevnoj Peoniji, nakon toga ga osvajaju makedonci a tokom rimskog perioda pretvoren je u glavni grad provincije Makedonije Salutaris. Nalazi se u blizini Velesa, pored autoputa koji povezuje Beograd sa Solunom.

Nekada raskršće drevnih naroda, Stobi je danas jedno od najreprezentativnijih arheoloških nalazišta u Severnoj Makedoniji i predstavlja glavni adut kulturnog turizma ove zemlje koje posećuje sve veći broj stranih turista. Unutar antičkih zidina Stobija moći ćete da posetite jedan od najsačuvanijih amfiteatara na Balkanu ali i brojne ostatke crkvi, vila kao i mozaika. Stobi je bio i jedan od najvažnijih hrišćanskih centara tokom rimskog perioda a ujedno je bio i najveći grad provincije Makedonija. Svoj procvat je dostigao tokom trećeg i četvrtog veka nove ere a tokom petog veka ga razaraju Huni. Početak šestog veka obeležava razorni zemljotres koji je razorio mnoge gradove u provincijama Dardaniji i Makedoniji. Danas je to idealna lokacija za pauzu svim turistima koji idu iz Srbije ka Grčkoj, jer se nalazi odmah pored auto puta. Ali ova usputna stanica je idealna i kako bi upoznali bogatu istoriju Balkana kroz brojne artefakte i građevine koje su i dalje delimično sačuvane.







					

			
	
			
	


			
				



			

						
							
					

	
	

		
Paraćin – turistički potencijali

					destinacije
		
			


					

			

Opština Paraćin se nalazi u srcu Srbije, deo je regiona Šumadije i Pomoravlja i pripada Pomoravskom okrugu. Nekada važni privredni centar pomoravlja, Paraćin je danas grad ubrzanih promena koji traži svoje mesto i na turističkoj mapi Srbije. Paraćin su osnovali Rimljani pod nazivom Sarmantes na Vojničkom putu, najpre kao stanicu za zamenu umornih konja. Od davnina je na raskrsnici puteva kojima su se kretale vojske, različite civilizacije ali i osvajači. Prvi put se naselje Paraćin pominje u Povelji kneza Lazara iz 14. veka. Ovom Poveljom on daruje manastiru sv. Atanasija i trg Parakinov brod. Paraćin je kao varoš sa trgom dobio naziv po skeledžiji Grku i prelazu-brodu preko reke (Parakinov brod).





Opština Paraćin zahvata deo bogatog i plodnog Srednjeg Pomoravlja, teritorija opštine Paraćin se spušta od Kučajskih planina na istoku prema Velikoj Moravi na zapadu ispresecana tokovima reka Crnice i Grze. Sam grad leži na 130 m nadmorske visine, 4 km udaljenosti od reke Velike Morave i na obalama Crnice.










U gradu možete posetiti zavičajni muzej gde ćete imati priliku da vidite artefakte brojnih civilizacija koje su ostavile trag u ovom delu Srbije od neolita, preko Kelta i Rimljana pa sve do savremenog doba. Ali osim muzeja i centra grada kroz koji protiče Crnica ono što je najzanimljivije za obilazak se nalazi u samoj okolini Paraćina. Izletište Grza, Manastir Lešje, Namasija, planina Juhor su samo neka od mesta koje vredi obići kada ste u Paraćinu.





Manastir Lešje, nadomak Paraćina predstavlja dragulj arhitekture, jer u Srbiji ne postoji ni približno sličan manastirski kompleks. Ne postoji zvaničan podatak kada je sagrađen manastir Lešje, ali u svakom slučaju na tom mestu je još od srednjeg veka postojala crkva, a kao jedan od obnovitelja same bogomolje se pominje i Car Lazar. U novijoj istoriji manastir Lešje dobija vrlo zanimljiv oblik koji se sastoji iz mešavine vizantijske, srpske i ruske tradicionalne arhitekture. Danas ovo mesto predstavlja važan religiozni centar ali i kulturno-istorijski spomenik koji treba obići.










Jedno od najpoznatijih izletišta u centralnoj srbiji je paraćinsko izletište Grza koje se nalazi dvadesetak kilometara od samog centra grada. Ovo je omiljeno izletište građana pomoravlja ali poslednjih godina ga otkrivaju i turisti iz cele Srbije pa i inostranstva. Sastoji se iz brojnih pešačkih staza, više jezera, vodopada ali i vidikovaca. U samom turističkom naselju Grza nalazi se više restorana, hotela i privatnih smeštaja. Grzu je najlepše posetiti tokom jeseni kada se ovaj prostor pretvara u eksploziju svih boja.






					

			
	
			
	


			
				



			

						
							
					

	
	

		
Mitologija Halkidikija – od Titana do Sitona

					kultura
		
			


					

			

Grčka mitologija je prepuna  zanimljivih legendi i priča, heroja i Bogova. Svaki deo Grčke ima određene likove koji kroz predanja žive i danas u popularnoj kulturi, kroz romane, filmove i serije. Ni Halkidiki nije izuzetak – čak naprotiv, jedan od najbitnijih događaja iz grčke mitologije se upravo dogodio na Halkidikiju. Po predanju Halkidiki je bio dom titana – sinova Urana i Gee, Boga neba i Boginje zemlje. Titani su živeli na poluostrvima Halkidikija a Bogovi su živeli na planini Olimp. Kada su se Titani pobunili protiv Bogova i pokušali da ih zbace sa Olimpa, Halkidiki je bio mesto velike bitke – Titanomahije. Titani su bacali ogromne stene na bogove a Olimpijci, posebno vrhovni Bog Zevs im je uzvraćao vatrenim munjama. Nakon deset godina dugih borbi, Bogovi su pobedili, a neki od Titana su zatvoreni i zatrpani ispod tri poluostrva Halkidikija.










Drevno ime Kasandre – zapadnog poluostrva Halkidikija je Flegra, što znači ,,Ognjena zemlja,, Prema legend, Engelados – jedan od Titana, zakopan je ispod stene koju su na njega bacilli bogovi sa Olimpa. Na taj način, titan zvani ,,Engelados-Sismos,, ( zemljotres ) zakopan je na Kasandri. Ipak, pošto je i dalje živ, on pokušava da se oslobodi iz utrobe zemlje i njegovi napori izazivaju česte zemljotrese. Ko bi rekao da danas mirna Kasandra krije tako monstruoznu priču, i da je, bar po mitologiji, izvor svih zemljotresa.





Na drugom kraju Halkidikija, poluostrvo Atos je dobilo ime po titanu Atosu, koji je tokom bitke bacio veliku stenu na bogove, ali promašio je i na tom mestu se danas nalazi treće poluostrvo i najviša planina ovog dela Grčke – Atos.










Sitonija – srednje poluostrvo – dobila je ime po Sitonu, kralju Makedonije i sinu Posejdona – Boga mora. U grčkoj mitologiji Siton je bio otac prelepe Palini koje su mnogi prosci širom sveta hteli za ženu. Samo onaj prosac koji bi pobedio njenog oca u dvoboju mogao je da je oženi. Nažalost, niko nije mogao da pobedi njenog oca i Palini je godinama ostala sama. Kada je Siton ostario, više nije mogao da se bori, pa je novo pravilo bilo da udvarači moraju da se bore jedni protiv drugih. U jednoj od ovih bitaka, protivnici su bili Klitos i Driantas. Palinijevo srce je bilo naklonjeno Klitosu i ona se plašila da bi mogao da izgubi život u dvoboju. Palini je podmitila pratnju Driantasa, koji su mu odsekli ruku, kako bi Klitos imao sigurnu pobedu. Siton je shvatio šta se dešava i odlučio je da spali svoju ćerku. Prizvao je kišu meteora ali Palini je spašena u zadnjem trenutku. Siton je ovo smatrao znakom bogova, priznao je svoju grešku i dozvolio je venčanje Palini i Klitosa.





Danas je Palini ime mesta u središnjem delu Kasandre, blizu poznatog letovališta Haniotija a po mnogim tumačima grčkih mitova još jedno mesto može da se poveže sa grčkim mitološkim likovima. To je mesto Posidi na zapadnoj obali Kasandre, za koju mnogi poznavaoci grčke mitologije kažu da je rodno mesto boga mora – Posejdona.










Sve ove mitološke priče koje su se prenosile sa kolena na koleno nisu nastale tek tako. One su bile način kako su stari narodi objašnjavali njima čudne pojave poput zemljotresa, erupcija vulkana i drugih procesa. Mnogi geološki fenomeni se dešavaju na Halkidikiju, seizmološki trusnom području, a i danas para vrelog sumpora koja izlazi iz zemlje u centru poluostrva Kasandra i u banji Agia Paraskeva na zapadnoj obali poluostrva svedoče upravo o tome.

					

			
	
			
	


			
				



			

						
							
					

	
	

		
Manastir Hilandar

					kultura
		
			


					

			

Sveta Gora je duhovna prestonica pravoslavnog hrišćanskog sveta, koja se sastoji od 20 manastira, 12 skitova i oko 700 kuća, kelija ili skitova i oko 2000 monaha. Reč je o verskoj zajednici sa 1000 godina starim manastirima, ćelijama u pećinama i kulama. Uvrštena je u UNESKO-ve spomenike svetske baštine. Po predanju Bogorodica je na putu da poseti Lazara na Kipru naišla na uzburkano more i bila je prinuđena da potraži sklonište u luci na poluostrvu Atos. Bogorodica je bila zadivljena lepotom ovog mesta i zamolila je Boga da joj da planinu Atos na poklon. Tada joj je Gospod odgovorio: ,,Neka ovo mesto bude vaš vrt i vaš raj, utočište za one koji traže spasenje,, Od tada je Sveta Gora poznata i kao Bogorodičin vrt. Prvi monasi stigli su na Svetu Goru tokom 5. veka nove ere, tražeći osamljeno mesto za molitvu i pronalaženje mira na zemlji. Za srpsku kulturu i pravoslavlje najbitnije mesto se nalazi upravo na Svetoj Gori. 










Grčki monah Georgije Hilandarios se smatra osnivačem Hilandara. 1198. Godine na temeljima ovog mesta manastir Hilandar su obnovili veliki župan Stefan Nemanja i njegov sin Rastko, to jest monasi Simeon i Sava. Te godine je vizantijski car Aleksije treći Anđeo Simeonu i Savi izdao zapečaćenu zlatnu bulu kojom se manastir Hilandar daruju kako bi mogli da primaju srpske monahe. 1199. godine u manastiru je preminuo monah Simeon, otac Svetog Save, a legenda kaže da je na mestu na kome je on sahranjen u nekadašnjoj crkvi Vavedenja Bogorodice, koju je kasnije kralj Milutin obnovio, nikla čudesna loza.










Početkom 13. veka Sveta Gora je bila pod faktičkom vlašću krstaša koji su 1204. Osvojili Carigrad a pojavili su se i brojni pirati i pljačkaši koji su bili velika opasnost za sve manastire. Usled toga Sveti Sava je napustio Svetu Goru 1208. godine i preneo mošti Svetog Simeona iz Hilandara u Srbiju. Sa svog poslednjeg putovanja, iz manastira Svetog Save Osvećenog  doneo najstariju i najpoznatiju hilandarsku ikonu – Bogorodicu Trojeručicu.










U takvim okolnostima kralj Stefan Uroš je 1262. Godine iznad manastira podigao pirg – kulu Preobraženja kako bi što bolje zaštitio manastir. U tom periodu su značajno rasli manastirski posedi a kraljevi Dragutin i Milutin su proširili manastirske posede i u samoj Srbiji. Najveći prosperitet Sveta Gora doživljava tokom vladavine cara Stefana Dušana koji je pomagao Hilandar i dodelio mu posede u Srbiji, Grčkoj i u mnogim drugim delovima Balkana. U to vreme posedi Hilandara su zahvatali petinu teritorije Svete Gore.










1347. godine kuga je harala Evropom i Car Dušan se sklonio u Hilandar a tom prilikom je poveo i caricu Jelenu što je bilo grubo narušavanje strogo poštovane tradicije o zabrani dolaska žena na tlo Svete Gore. Kao uspomena na dolazak cara Dušana na Svetu Goru i dan danas stoji krst koji označava mesto na kome su hilandarski monasi sačekali cara i za uspomenu posadili maslinovo drvo koje je i danas moguće videti. Carica Jelena je postala ktitorka kelije Svetog Save u Kareji, a u okviru manastira Hilandara izgrađena je crkva Svetog Arhanđela.










Osim cara Dušana, mnogi srpski vlastelini su pomagali manastir Hilandar a Knez LazarHrebeljanović je ktitor spoljne priprate koja je izgrađena oko 1380. godine. Krajem 14. Veka Hilandar je postao utočište članovima poslednjih srpskih vladarskih i vlastelinskih porodica. Osim srednjevekovnih kraljeva, Hilandar su posetili i Miloš Obrenović, knez Aleksandar Obrenović a poznato je da je u posetu ovoj Svetinji išao i kralj Petar Prvi Karađorđević.










Početkom marta 2004. godine manastir Hilandar je stradao u požaru. Više od polovine manastirskih zdanja je tada oštećeno. Obnova manastira je nastupila odmah nakon ove nesreće i uz velike napore, priloge i pomoć Srbije, Grčke ali i mnogih organizacija i pojedinaca veliki deo kompleksa Hilandara je obnovljen.










Posete Svetoj Gori su ograničene i manastir Hilandar se pridržava odgovarajuće procedure.Od svih svih poklonika se očekuje da se pridržavaju propisanog kodeksa ponašanja koji se nalazi na poleđini obrasca dozvole za ulazak na Svetu Goru. Dolazak na Svetu Goru i manastir Hilandar nije turistička poseta i ne možete očekivati sve pogodnosti savremenog putovanja. Odgovornost za kompletnu organizaciju vašeg puta je samo na vama i u slučaju da se dese okolnosti zbog kojih brod iz Jerisosa i Uranopolisa ne mogu da plove do Svete Gore, morate sačekati naredni ili neki drugi dan kada će brodovi ponovo saobraćati. Manastir Hilandar preuzima odgovornost samo za organizaciju grupnog prevoza od luke Arsana i luke Jovanjica do Manastira Hilandar i obratno.










Da biste došli na Svetu Goru, potrebno je da prethodno tražite i dobijete blagoslov za posetu i boravak u manastiru, a da zatim na sam dan dolaska preuzmete dozvolu za boravak na Svetoj Gori, takozvani Diamonitirion. Vizu ili dozvolu za ulazak na Svetu Goru možete preuzeti u pokloničkoj kancelariji koja se nalazi u Uranopolisu u neposrednoj blizini pristaništa sa koga brodovi do Svete Gore polaze svakog jutra. Tokom letnjih meseci, kada je i najveći broj posetilaca, bitno je rezervisati karte za brod na vreme, tako da je preporuka da čim dobijete blagoslov iz manastira da imaju mesta za vas i da možete doći određenog dana, istog dana i rezervišete karte.

					

			
	
			
	


			
				



			

						
							
					

	
	

		
Sitonija – otkrijte najlepše plaže Halkidikija

					destinacije
		
			


					

			

Kada razmišljamo o idealnom odmoru na moru jedna od prvih asocijacija nam je Grčka. Većina srpskih turista već decenijama tokom letnjih meseci posećuje Halkidiki i to ne bez razloga jer ovo poluostrvo važi za predeo sa najlepšim peskovitim plažama u Grčkoj. To je ujedno i region Grčke sa najvećim brojem plaža sa plavom zastavicom – to je jasan pokazatelj kvaliteta vode i međunarodni ekološki standard zaštite okoline. 





Većina turističkih naselja na Halkidikiju se nalazi na prvom poluostrvu ili ,,prstu,, – Kasandri. Brojni hoteli i restorani su već od aprila spremni da ugoste turiste željne sunca, mora i dobrog provoda. Drugi prst, odnosno srednje poluostrvo Halkidikija – Sitonija je predeo koji karakteriše mnogo razuđenija obala i raznovrsne plaže, od malih uvala u obliku polumeseca do širokih peščanih plaža.










Vurvuru je mesto na istoku poluostrva Sitonije koje je poznato po velikom broju lepih plaža, prirodnim hladom koju pružaju borove šume i kristalno čistim morem.





Najpoznatija plaža mesta Vurvuru je Karidi. ,,Karidi beach,, je posećena već tokom proleća jer je plaža sa najtoplijom vodom Sitonije. Ono što je zanimljivo u vezi Karidi plaže, osim toplog i čistog mora je i sam oblik koji iz vazduha deluje kao savršeni polumesec, a samo desetak metara dalje nalazi se mikro Karidi ili mali Karidi. Jedna od posećenijih plaža Vurvurua je i plaža Fava. Turisti ovu plažu nazivaju i plaža krokodila zbog specifičnih stena koje imaju oblik krokodila i raznih drugih životinja.










Kavourotrypes beach – ili kako je turisti najčešće nazivaju Orange beach je jedna od najlepših plaža cele Grčke. Po specifičnim bojama vode više liči na karipsku plažu a iako nema smeštajne objekte u okolini to je jedna od najposećenijih plaža Sitonije. Turisti dolaze kolima ili motorima na ovu plažu uglavnom iz obližnjeg mesta Sarti. Orange beach se nalazi sa istočne strane poluostrva Sitonija, između mesta Sarti i Vurvuru.










Kalamitsi je plaža na samom jugu poluostrva Sitonija i sastoji se od nekoliko peskovitih plaža koje su idealne za sportove na vodi. Samo mesto ima nekoliko hotela i brojne privatne smeštaje tako da može da bude idalna baza za otkrivanje ostalih mesta na jugu Sitonije. Krasi je vrlo razuđena obala – manja ostrva i poluostrva a tokom leta turisti uživaju u čistoj vodi svih nijansi plave.










Toroni je mesto koje je dobro poznato turistima – ima dosta smeštajnih objekata i hotela a sama plaža ima plavu zastavicu, kao i većina plaža na Sitoniji. Ono što karakteriše ovu plažu je i antički grad Toroni. Ostaci starog grada su još jedan razlog da posetite ovu plažu koja nikada nije prepuna turista jer je jedna od najdužih a nalazi se na jugo-zapadu Sitonije.










Blizu Toronija, a mnogo manje poznata je plaža i mesto Porto Kufo. To je ujedno i jedan od najdubljih zaliva Grčke i tokom istorije je korišćen kao prirodna luka. Danas je to malo turističko mesto i krasi ga lepo uređena plaža ali i brojne staze za šetnju u okolnim brdima. Kao i Toroni, i u okolini Porto Kufa ćete naći ostatke antičkih civilizacija. Idealna je za aktivni ali i za nautički turizam.










Trani Amouda beach je jedna od najvećih plaža Sitonije koja se nalazi pored mesta Ormos Panagia. Kako ima samo par hotela u većini slučajeva je posećuju turisti sa kamp prikolicama i nikada nećete naići na velike gužve. To je plaža sa sitnim peskom a osim uživanja u moru i obližnjoj tvrđavi možete i iskoristiti blizinu male luke Ormos Panagia i turističke brodove koji organizuju ture i obilazak Atosa. Na ovoj turi možete sa broda videti manastire Svete Gore što je jedinstven doživljaj.